Sonja? Neem de trein!
juni 13th, 2008Dat is niet misselijk natuurlijk. Wie mij kent, zal mijn conclusie delen dat een paar pondjes (ok, minimaal 5 kilo) eraf me best goed zou doen. Maar op de één of andere manier trekt een eetbeperking tot eierkoeken, Japanse crackers en 20 gram aardappelen, pasta of rijst per dag me niet zo erg aan.
Gelukkig heeft de NS er wat op gevonden. De spoorkezen gaan namelijk in Welness. Frequente spoorreizigers weten het al: dankzij het feit dat een station nooit ligt waar jij wilt vertrekken of aankomen krijg je je dagelijkse portie beweging ruimschoots te pakken. Gezond! Door de stress van treinen die niet aankomen of vertrekken versnelt je stofwisseling: extra calorieen verbranden! Maar de nieuwste wellness-actie van de NS vind ik de sympathiekste. Het is… de camera bij de toegang tot het station in Utrecht Centraal. Die bevat namelijk een Sonjamodule. Hoe dik je ook bent, op de monitor word je aan iedereen die het wil zien getoond in je ideale proporties. Toegegeven, de photocam is wat wazig, dus ga zelf maar eens kijken om je te overtuigen!
Sonja Bakker? Pûh. Ik reis me slank met de NS!
Goed geregeld
Na een korte sprint had ik dan toch de trein nog gehaald. Stipt om 7.29 uur klonk het fluitsignaal en reden we weg. Nu nog een plekje zoeken, dat is natuurlijk altijd een uitdaging. Ik zag gelukkig nog een vrije plaats en maakte aanstalten om te gaan zitten. “Meneer, kunt u niet lezen?” klonk het bars. Ik keek even rond en ja natuurlijk, dit was het treinstel uitsluitend voor mensen boven de 1.80 meter. Dan maar verderop kijken. Ik passeerde de wagons voor mensen zonder tas, passagiers met een Nokia-telefoon en de gelukkigen met de juiste kaart hadden plaatsgenomen in het reizigersgedeelte speciaal voor reizigers met een maand- of jaarkaart. Uiteindelijk, ik smokkelde toch een beetje, vond ik helemaal in de punt van de trein een plekje in het portaaltje voor mensen met niet-zwarte sokken.
We wonen in een land dat aan elkaar hangt van regeltjes. Voor alles wat je kunt bedenken staat wel iets vast. Met enig zweten denk ik nog terug aan het theorie-examen voor het rijbewijs. De beeldtaal op de weg is overweldigend en soms verwarrend. Wie z’n heil gaat zoeken in de Nederlandse natuur komt er helaas ook bekaaid vanaf. Als je al een gebied vindt waar geen artikel 461 van het wetboek van strafrecht geldt (verboden toegang) dan nog is de toegang strikt geregeld. Vind je iets dat op een pad lijkt, dan is het nog maar afwachten of je een wandelpad treft, een paardentracé, een weg voor paard én wagen, een track voor mountainbikers, nordic walkers of gewone fietsers. Wee je gebeente als je een ‘verkeerd’ pad betreedt, de legitieme gebruikers helpen je er wel aan herinneren dat je niet goed zit. En over regeltjes op het werk waarbij met name de ongeschreven exemplaren notoir zijn, begin ik maar geeneens!
Natuurlijk kunnen we niet zonder regels en regeltjes. Maar ontloop ze gewoon eens. Of interpreteer ze op je eigen manier en maak een statement! Succes en in ieder geval lol gegarandeerd.
De vrouw tegenover me keek argwanend naar mijn schoenen. Dúrf eens een opmerking over mijn sokken te maken!!!