mei 14th, 2019
8 juni 2019
Vandaag staat er een wandeling op het programma in het woud rondom Kocevje:
6 juni 2019
Vandaag staat deze wandeling op het programma, vlak over de Kroatische grens:
4 juni 2019
Vandaag staat de volgende wandeling op het programma:
3 juni 2019
AJ gaat vandaag deze track lopen:
- https://www.wikiloc.com/hiking-trails/kotnikova-pot-7239126
31 mei 2019
Vandaag staat er een combinatie op het programma van de volgende wandelingen. Een autorit komt er niet aan te pas, want de eerste route begint gewoon voor mijn deur!
- https://www.gpsies.com/map.do?fileId=glkmhqkeodteygck
- https://www.gpsies.com/map.do?fileId=rjnweavkniamhwwp
30 mei 2019
Vandaag staat er een combinatie op het programma van de volgende wandelingen. E.e.a. afhankelijk van hoe het gaat met mijn nieuwe wandelschoenen…
- https://www.gpsies.com/map.do?fileId=uqbldiqnqnxdvglr
- https://www.gpsies.com/map.do?fileId=qyxstktxeknbkiam
In het grensgebied van Italië en Slovenië.
27 mei 2019
Het is vandaag bukweer, dus geen spectaculaire hikes op het programma. Wel lekker een stukje rijden met de wagen en een paar geocaches zoeken.
26 mei 2019
AJ doet vandaag deze wandeling:
https://www.wikiloc.com/hiking-trails/lepenjica-canyon-hike-19065925
oktober 24th, 2018
Het is druk op het plein waar ik rondloop tijdens de lunchpauze. Zo onderhand tijd om terug te gaan naar het werk. Ik loop van het plein richting een kerk waar het erg druk is. Vervelend druk wat mij betreft en ik besluit achter de kerk langs te lopen.
Ik kom op een plek waar ik al eerder ben geweest, maar zie dat mijn route naar het werk is geblokkeerd door wegwerkzaamheden. Het lijkt of ik niet verder kan, de weg waar ik langs wil is een gapend gat. Ik zie echter dat anderen hun weg wel vervolgen, zorgvuldig balancerend op een smalle rubberen transportband. Ze houden zich vast aan een touw. Het gaat best snel allemaal en ik aarzel om op te stappen. Een wegwerker spreekt me toe: “zo gaat het nu eenmaal in Griekenland, het is een beetje primitief”.
Eenmaal op de transportband gestapt gaat het snel. Ik beweeg vlot voort en het touw komt los van de opgebroken weg. Ik hang aan het touw en ga de lucht in. Het is een mooie dag en de wereld glijdt snel onder me voorbij. Hoewel dat best leuk is, realiseer ik me dat het op deze manier een wel heel lange lunchpauze wordt.
De stad hebben we inmiddels namelijk verlaten en ik zoef over het platteland. Het touw voert me alsmaar hoger en rakelings scheer ik langs een soort bushalte die in de lucht lijkt te hangen. Even verderop aan het touw maakt een leuke jonge vrouw acrobatische toeren. Ik kijk op mijn horloge: het is inmiddels kwart over drie.
Ik word wakker. Jammer… Ben wel benieuwd waar ik was uitgekomen.
februari 1st, 2018
Het is tijd om af te sluiten en naar huis te gaan. Ik ben bij Romae, mijn eerdere (en inmiddels failliete) werkgever. Het antwoordapparaat zit er al op, maar er komt nog een telefoontje binnen. Die irritante collega richt een bericht aan mij en dicteert zijn eisen voor de catering van een meeting de donderdag erop. Aan de collega die de deur afsluit maak ik mijn ergernis kenbaar en zij beaamt dat die vraag eerder bij haar thuishoort.
Even later loop ik met een andere collega door een trappenhuis. Die collega is een aantrekkelijke jonge vrouw met een tenger jongensachtig uiterlijk, kort zwart haar en duidelijk van Indonesische afkomst. In het trappenhuis hangt een kaart van Indonesië. Zij wijst mij verschillende locaties aan op de kaart. Even later staan we in het trappenhuis uit te kijken op de stad. Zij vertelt me dat ze een kindje heeft bij een Vlaamse man.
Weer even later lopen we door de stad. Heel zachtjes en voorzichtig zoekt mijn collega mijn hand en pakt die uiteindelijk vast. Een tengere, beetje klamme hand. Langzaam maar zeker wordt het contact intiemer en erotischer. Dan word ik, spijtig genoeg, wakker.
Waar vínd ik deze vrouw??? 🙂
september 14th, 2017
Deze dag besloot ik om eens een andere weg te nemen naar mijn huis. Normaal gesproken ligt de ingang van mijn woning aan een rustig straatje, nu was het een Centre Pompidou-achtige omgeving met de nodige drukte.
In de wirwar van roltrappen, liften en trappen probeerde ik de juiste opgang te vinden voor toegang naar mijn appartement. Dat lukte niet en ik dwaalde af. Daarom besloot ik om terug te keren naar het centrale gedeelte van complex waar mijn appartement kennelijk ineens deel uitmaakte.
Iets voor mij zag ik mijn manager I. lopen, die volgens mij op weg was naar een koffiebarretje. Om in het centrale gedeelte te geraken moest ik afdalen via een geavanceerde transportband. Maar die werkte niet vandaag. Daarom gleed ik naar beneden als met een glijbaan. Ik maakte me enige zorgen dat het niet te hard zou gaan, maar het ging goed.
Onder aangekomen bleek het eindpunt van mijn glijtocht een koffiebarretje. Mijn manager zag ik niet meer, wel mijn oud-collega van Romae, J. Ik schrok, want ze zat in een rolstoel. Met haar deels geamputeerde armen hielp ze me van de glijbaan af. Tegen de barista verontschuldigde ik me, omdat ik alleen in zijn koffiebarretje terechtkwam omdat ik via de glijbaan naar beneden moest. Toen ik J. nader bestudeerde zag ik dat ook haar benen geamputeerd waren. Ik weet dat J. suikerziekte heeft en schrok ook hier erg van. J. had haar stiefdochter S. bij zich als begeleidster. Ik keek beiden aan en brak in tranen uit, omdat ik het zo erg vond voor J.
Ik schrok wakker met natte ogen en moest even goed bijkomen van deze droom.
maart 17th, 2017
Vorige week vrijdag 10 maart ben ik aan mijn nieuwe levenspartner voorgesteld. Het is een match voor het leven, van hem/haar kom ik nooit meer af. Hoe ‘ie heet? Diabetes is de naam. De adellijke naam is ‘Diabetes mellitus type 2’.
Het ‘goede’ binnen dit slechte nieuws is dat ik met levensstijladviezen en het aanpassen van mijn eetgewoontes hier iets aan kan doen. Voorlopig hoef ik geen medicijnen te nemen en ik kan het aanpassen van levensstijl en eetgewoontes stap voor stap gaan doen. Maar ja… ‘doen’. Hoe doorbreek je 48 jaar van gewoontes?
Ik probeer het maar als een avontuur te beschouwen en heb het voornemen om in mijn blog af en toe iets over dit avontuur te delen. Nu al weet ik dat het veel zal gaan over eten en drinken. En dan met name over wat de voedingsindustrie allemaal op ons afvuurt. Dat is namelijk niet mals. Met enige wanhoop heb ik de etiketten in mijn voorraadkast gescand. Dat er nog geen doodskoppen opstaan (vergif!!) verbaast me.
Stap 1 is gezet, een week lang geen alcohol gedronken en dat met een verjaardagsfeestje en etentje als zoete verleiders. Wordt vervolgd!
maart 8th, 2015
[instagram-feed]
augustus 25th, 2014
Klaar voor de start! Na een volle maar vlotte rit met de trein goed op Schiphol aangekomen. Na bijkomen met een lekkere cappuccino nu maar een beetje struinen op Schiphol.
januari 20th, 2014
Hoewel science fiction films ons meestal een blik in de toekomst gunnen, houden ze meestal toch met name een spiegel voor van de tijd waarin ze geschoten zijn. De komende maanden besteed ik aandacht aan een aantal science fiction films uit de oude doos. Te beginnen met een filmepos van Fritz Lang: Frau im Mond.
De film Frau im Mond is uit 1929. Het is een curieuze mix van wetenschappelijk verantwoorde science fiction en maatschappijkritiek/beschouwing. Ook is het een liefdesverhaaltje. Lees meer over het verhaal op wikipedia.
Filmposter van Frau im Mond
Wat ik met name interessant vind aan de film, is de inspanning van Fritz lang om de reis naar de maan op een zo wetenschappelijk verantwoord mogelijke manier in beeld te brengen. Afgezet tegen het tijdstip waarin de film werd gemaakt, is dit wonderwel gelukt.
De raket om richting Maan te gaan is een meertrapsraket. De principes van ontsnappingssnelheid om de maan te bereiken en de G-krachten die tijdens een lancering op astronauten werken, worden goed in beeld gebracht. De scenes van gewichtloosheid zijn bedrieglijk echt! Bijvoorbeeld hoe vloeistof zich in gewichtloosheid gedraagt. Het lijkt alsof echte astronauten die we met hun drinken zien spelen goed naar Frau im Mond hebben gekeken.
Niet alles in de film klopt, goed te begrijpen natuurlijk. De astronauten uit de film landen op de achterkant van de Maan, die op dat moment niemand nog had gezien. Daarom kon er makkelijk gespeculeerd worden dat deze van de Aarde afgekeerde kant van de Maan een atmosfeer heeft waarin de astronauten makkelijk adem kunnen halen. Lekker om daar zonder ruimtepak rond te kunnen lopen!
Is de film een kijktip? Dat hangt natuurlijk van je eigen kijkvoorkeur af. Met ruim 3 uur speelduur is het een lange zit. Maar wie geïnteresseerd is in visionaire een blik in de toekomst van lang geleden zou ik zeker aanraden om film te bekijken.
oktober 1st, 2013
Brief aan de nieuwe huurders
Beste nieuwe huurder van Dr. Schaepmanlaan 68
Ik ben Aart-Jan, de zoon van de vorige huurder van deze woning. In deze brief laat ik mijn contactgegevens achter, voor het geval er nog post komt voor mijn vader of iets geregeld moet worden.
Het huis van mijn vader
Deze woning is vanaf 1931 continu gehuurd door mijn familie. Vanaf 1931 door mijn oma en vanaf 1972 door mijn ouders. Nu is het tijd voor een volgende fase. Ik wens u veel woonplezier in dit huis.
Vriendelijke groet, Aart-Jan van Amerongen.
