De parel van smaragd
februari 1st, 2018Het is tijd om af te sluiten en naar huis te gaan. Ik ben bij Romae, mijn eerdere (en inmiddels failliete) werkgever. Het antwoordapparaat zit er al op, maar er komt nog een telefoontje binnen. Die irritante collega richt een bericht aan mij en dicteert zijn eisen voor de catering van een meeting de donderdag erop. Aan de collega die de deur afsluit maak ik mijn ergernis kenbaar en zij beaamt dat die vraag eerder bij haar thuishoort.
Even later loop ik met een andere collega door een trappenhuis. Die collega is een aantrekkelijke jonge vrouw met een tenger jongensachtig uiterlijk, kort zwart haar en duidelijk van Indonesische afkomst. In het trappenhuis hangt een kaart van Indonesië. Zij wijst mij verschillende locaties aan op de kaart. Even later staan we in het trappenhuis uit te kijken op de stad. Zij vertelt me dat ze een kindje heeft bij een Vlaamse man.
Weer even later lopen we door de stad. Heel zachtjes en voorzichtig zoekt mijn collega mijn hand en pakt die uiteindelijk vast. Een tengere, beetje klamme hand. Langzaam maar zeker wordt het contact intiemer en erotischer. Dan word ik, spijtig genoeg, wakker.