Over bier en besef van de dood
september 26th, 2013In Utrecht aan het Janskerkhof ligt café Hofman. Ik kom er regelmatig. Voor een drankje en hapje zoals dat heet. In mijn droom gaat het er wat anders aan toe…
Op de bovenverdieping van Hofman (in het echt is die er niet) zit ik met vriend A. biertjes te drinken aan een grote houten tafel. A. staat bekend om zijn aanstekelijke, gierende lach en ook vanavond klinkt die voluit. Het is tijd voor een nieuw biertje en ik ga op weg naar de bar, die op de benedenverdieping is. Ik daal een grote majestueuze trap af.
Op de benedenverdieping is het aardedonker en ik zie aanvankelijk geen hand voor ogen. De benedenverdieping is erg ruim opgezet, als een concertzaal. De enige verlichting is op het podium en daar zit Erica Terpstra. Ze is zich aan het voorbereiden op deelname aan een evenement. Ze kijkt naar mij. Ik maak sussende gebaren, sorry voor het storen Erica!
In het donker vind ik de bar en bestel voor vriend A. en mij een Chouffe-bier.
Volgende scene
Ik ben in mijn kinderslaapkamer op de Schaepmanlaan in Zeist, de ouderlijke woning. Het is ’s ochtends vroeg en ik ben wakker geworden. Ik realiseer me dat er iets niet klopt. Aart, mijn vader, is er niet. Bovendien is het vreemd dat ik in een gemeubileerde kamer slaap besef ik. Want het huis is toch leeg en mijn vader is toch dood?
Met dit besef word ik echt wakker.