De achtbaan van de zintuigen
mei 12th, 2009Zo, na een lekker ontbijt en een tukje in de luxe AC coach die het eerste deel van de rit naar Shimla verzorgt, is er even tijd om wat te schrijven. Gisteren was een erg leuke dag in New Delhi. Ik dacht de eerste symptomen van Delhi Belly te bespeuren, maar het valt gelukkig mee, hoewel het binnenwerk niet helemaal zuiver is. Ben helaas niet gezegend met een al te best binnenwerk.
Maandag was de dag dat ik mijn groepsgenoten zou gaan ontmoeten voor de rondreis in Noord-India. Inderdaad druppelde rond 1 uur ‘s middags een vijftal medereizigers binnen. Een Brits echtpaar, een stel uit Vancouver en een meisje uit Sydney. Onze reisleider is een jongeman uit Rhadjastan. Het zijn allemaal relaxte, prettige mensen. Na een kennismakingsronde en de nodige administratie was het tijd voor ons eerste Indiaase avontuur, een wandeling door het oude stadsdeel van Delhi.
De rit erheen vond plaats met de nieuwste trots van de stad, de metro. De veiligheidsmaatregelen rondom de reis zijn rigoreus. Men is bang voor toestanden a la de bomaanslagen in Mumbai. Je gaat dus voor elke rit door een screening die een vliegveld niet zou misstaan.
En zo stap je van een 21e eeuwse noviteit ineens een heel andere wereld in. Het oude Delhi bestaat voor een groot deel uit diverse markten. We hebben er verschillende bezocht, alsmede de grootste moskee van de stad. De mensen in de moskee waren net zo nieuwsgierig naar ons als wij naar hen. En wat niet iedereen kan zeggen, ik heb een haar gezien (relikwie) van de profeet Mohammed! Nou jullie weer.
Erg indrukwekkend was het deel van de wandeling door de ‘spices market’. Voor neus en ogen was het overuren draaien om alle geuren en indrukken te verwerken.
De eerste indrukken werden besproken tijdens een biertje op Connaught Place in het centrum van de stad en daarna zijn we gaan eten vlakbij ons hotel. Het handige van een groep is dat je veel verschillende gerechten kunt bestellen en dan van elkaar kunt proeven. De Indiaase keuen bevalt me tot nu toe goed!
Hoewel het een enerverende dag was geweest, kostte het me moeite om in slaap te vallen. Vol van verwachting namelijk over de rest van de reis. Buiten de getinte ramen van de trein speelt zich een 3D-film af. Kinderen die in vuilnishopen graaien, mensen die wezenloos langs het spoor lopen en ik krijg een soort vliegtuigmaaltijd uitgereikt. De contrasten zijn onwezenlijk groot. Benieuwd naar Shimla!