Ik ben er!
mei 10th, 2009Lieve mensen,
Ik kan moeilijk in woorden vatten hoe het is om hier rond te lopen In New Delhi. Het vergt heel wat van je zintuigen om de eerste dag te bevatten wat er allemaal gebeurt.
Maar laat ik bij het begin beginnen. De nacht van vrijdag op zaterdag had ik wat onrustig geslapen. Wat wil je… zes weken naar India is toch van een andere orde dan een weekje naar Terschelling. Dat laatste, by the way, is ook niet te versmaden natuurlijk.
Een van mijn beste vrienden (Jurrie) en mijn vader vormden het uitzwaaicomite op Schiphol. Een beetje emotioneel was het afscheid beslist voor me. Maar uiteindelijk overwon de nieuwsgierigheid naar India en toen de vliegtuigdeuren sloten kreeg ik een gevoel van…yes, het avontuur gaat beginnen!
De vlucht was zoals je van KLM mag verwachten: efficiënt, leuk onboard-entertainment, lekker hapje eten, etc. Leuker entertainment bevond zich echter naast mij, in de vorm van een allerliefst meisje uit Bhutan, statisticus bij het ministerie van economische zaken aldaar. Of ik tijdens mijn volgende uitzending maar naar Bhutan wil komen, ik ben er meer dan welkom! Uiteraard zijn er contacten uitgewisseld…
We waren een uur te vroeg in Delhi. Het uurtje tijdswinst werd echter door een uur lang wachten op een donker hoekje van het vliegveld om onduidelijke redenen weer teniet gedaan. Zo gaat dat, in India!
De ontvangst op het vliegveld was vriendelijk en sinister tegelijk. Vriendelijk door de houding van de mensen, sinister doordat zij allen mondkapjes voor hadden en ik door een dokter gekeurd moest worden voordat ik verder mocht. Maar goed, de Mexicaanse griep heb ik niet, dus ik kreeg een stempel en mocht de bagage-afhaal betreden.
Op veel internetfora wordt je gewaarschuwd voor regelaartjes die je wel naar het hotel zullen brengen, maar minder goede bedoelingen met je hebben. Maar de beloofde ‘boy from the hotel’ met mijn naambordje was nergens te bekennen! De regelaartjes overigens ook niet. Tien minuten wachten en daar stond ineens inderdaad ee chauffeur van het hotel met mijn naambordje. Samen met twee andere Nederlanders gingen we op pad.
Je stapt de aankomsthal uit en dán realiseer je het… je bent in India! Vanaf het eerste moment worden je zintuigen ondergedompeld in geuren, geluiden en beelden die zich aan je netvlies hechten. Het werd een merkwaardige rit door nachtelijk Delhi. Uiteindelijk werden de straatjes in de handelswijk Karol Bagh alsmaar kleiner en uiteindelijk kwamen we aan bij hotel Clark International. Een keurig hotel. Wat meteen opvalt is dat naast het hotel de urban jungle meteen begint. Kleine, kleurrijke winkels, armoede, koeien, een niet aflatende stoet van toeterende motorriksja’s, auto’s en andere vervoermiddelen.
Vandaag was het zondag. Zonder moeite vond ik een ‘Mr. Guide’ die me een dagje op sleeptouw heeft genomen en de highlights van de stad heeft laten zien. Ook een prepaykaart voor de GSM (als je een sm’je wilt sturen of ‘ns wilt bellen: +919711947376) was snel geregeld. Of het laatste lang houdt… de administratie rondom prepay gaat hier nog wel eens mis. Niet huilen dus als je bezettoon krijgt.
Morgen ontmoet ik de groep waarmee ik de ‘mountains and mystics’ reis in het Noorden van India ga doen via reisorganisatie ‘Intrepid Travel’. Van avontuur naar überavontuur…
Veel groeten uit New Delhi! Nu is het tijd voor een koele Kingfisher (bier).