Aart-Jan schrijft

On the road!

[instagram-feed]

Maandagochtend vroeg

Klaar voor de start! Na een volle maar vlotte rit met de trein goed op Schiphol aangekomen. Na bijkomen met een lekkere cappuccino nu maar een beetje struinen op Schiphol.

Frau im Mond

Hoewel science fiction films ons meestal een blik in de toekomst gunnen, houden ze meestal toch met name een spiegel voor van de tijd waarin ze geschoten zijn. De komende maanden besteed ik aandacht aan een aantal science fiction films uit de oude doos. Te beginnen met een filmepos van Fritz Lang: Frau im Mond.

De film Frau im Mond is uit 1929. Het is een curieuze mix van wetenschappelijk verantwoorde science fiction en maatschappijkritiek/beschouwing. Ook is het een liefdesverhaaltje. Lees meer over het verhaal op wikipedia.

Filmposter van Frau im Mond

Wat ik met name interessant vind aan de film, is de inspanning van Fritz lang om de reis naar de maan op een zo wetenschappelijk verantwoord mogelijke manier in beeld te brengen. Afgezet tegen het tijdstip waarin de film werd gemaakt, is dit wonderwel gelukt.

De raket om richting Maan te gaan is een meertrapsraket. De principes van ontsnappingssnelheid om de maan te bereiken en de G-krachten die tijdens een lancering op astronauten werken, worden goed in beeld gebracht. De scenes van gewichtloosheid zijn bedrieglijk echt! Bijvoorbeeld hoe vloeistof zich in gewichtloosheid gedraagt. Het lijkt alsof echte astronauten die we met hun drinken zien spelen goed naar Frau im Mond hebben gekeken.

Niet alles in de film klopt, goed te begrijpen natuurlijk. De astronauten uit de film landen op de achterkant van de Maan, die op dat moment niemand nog had gezien. Daarom kon er makkelijk gespeculeerd worden dat deze van de Aarde afgekeerde kant van de Maan een atmosfeer heeft waarin de astronauten makkelijk adem kunnen halen. Lekker om daar zonder ruimtepak rond te kunnen lopen!

Is de film een kijktip? Dat hangt natuurlijk van je eigen kijkvoorkeur af. Met ruim 3 uur speelduur is het een lange zit. Maar wie geïnteresseerd is in visionaire een blik in de toekomst van lang geleden zou ik zeker aanraden om film te bekijken.

Een nieuwe fase

Brief aan de nieuwe huurders

Beste nieuwe huurder van Dr. Schaepmanlaan 68

Ik ben Aart-Jan, de zoon van de vorige huurder van deze woning. In deze brief laat ik mijn contactgegevens achter, voor het geval er nog post komt voor mijn vader of iets geregeld moet worden.

Het huis van mijn vader

Deze woning is vanaf 1931 continu gehuurd door mijn familie. Vanaf 1931 door mijn oma en vanaf 1972 door mijn ouders. Nu is het tijd voor een volgende fase. Ik wens u veel woonplezier in dit huis.

Vriendelijke groet, Aart-Jan van Amerongen.

Over bier en besef van de dood

In Utrecht aan het Janskerkhof ligt café Hofman. Ik kom er regelmatig. Voor een drankje en hapje zoals dat heet. In mijn droom gaat het er wat anders aan toe…

Op de bovenverdieping van Hofman (in het echt is die er niet) zit ik met vriend A. biertjes te drinken aan een grote houten tafel. A. staat bekend om zijn aanstekelijke, gierende lach en ook vanavond klinkt die voluit. Het is tijd voor een nieuw biertje en ik ga op weg naar de bar, die op de benedenverdieping is. Ik daal een grote majestueuze trap af.

Op de benedenverdieping is het aardedonker en ik zie aanvankelijk geen hand voor ogen. De benedenverdieping is erg ruim opgezet, als een concertzaal. De enige verlichting is op het podium en daar zit Erica Terpstra. Ze is zich aan het voorbereiden op deelname aan een evenement. Ze kijkt naar mij. Ik maak sussende gebaren, sorry voor het storen Erica!
In het donker vind ik de bar en bestel voor vriend A. en mij een Chouffe-bier.

Volgende scene

Ik ben in mijn kinderslaapkamer op de Schaepmanlaan in Zeist, de ouderlijke woning. Het is ’s ochtends vroeg en ik ben wakker geworden. Ik realiseer me dat er iets niet klopt. Aart, mijn vader, is er niet. Bovendien is het vreemd dat ik in een gemeubileerde kamer slaap besef ik. Want het huis is toch leeg en mijn vader is toch dood?

Met dit besef word ik echt wakker.

Geroerd door een website

Word jij wel eens geroerd door een website? Niet vaak vermoed ik (op een website over snoezige jonge katjes na ;-). Maar als je mee mag werken aan project met de naam ‘Touch’ wordt het een ander verhaal. Zo’n project speelde bij de gemeente Den Haag. Daar mocht ik een groot aantal webpagina’s van de website www.denhaag.nl optimaliseren voor gebruik op mobiele ‘touch’ devices.

Pionieren in gemeenteland

In 2009 heeft de website van de gemeente Den Haag al een ingrijpende metamorfose ondergaan. De gebruiker centraal stellen was het motto. Zo moet het natuurlijk altijd gaan, maar de kloof tussen theorie en praktijk blijkt altijd weer hardnekkig.

In 2013 ziet de gemeente zich geconfronteerd met een steeds grotere groep mensen die informatie raadpleegt via mobiel, bijvoorbeeld via smartphone en tablet. De statistieken liegen niet wat dat betreft, ook de gemeentewebsite wordt bekeken op iPhones en Android tablets. Daarom optimaliseert de gemeente Den Haag haar website voor mobiele apparaten. Met zo’n drastische aanpak is zij de eerste. Hopelijk volgen er meer gemeentes!

Geen technisch trucje

Voor mobiel geoptimaliseerde websites zijn er meer. ‘Adaptive’ en ‘responsive’ zijn de toverwoorden. Als communicatieman zie ik dat met lede ogen aan. Dezelfde content aanbieden in een aangepast jasje is slechts een deel van het verhaal. Een webpagina die goed smoelt op je iPhone, maar waar je je een ons swipet naar onderaan de pagina waar eindelijk de informatie staat die je zoekt, vind ik niet echt geoptimaliseerd voor mobiel.

Dat vindt de gemeente Den Haag ook en daarom is het goed dat we elkaar gevonden hebben. Tijdens het project Touch heb ik op basis van statistieken de meest geraadpleegde pagina’s alsmede alle loketproducten van de gemeente (een melding doen, een paspoort aanvragen) inhoudelijk aangepast aan de behoeften van de mobiele gebruiker. Voorbeeldje. Het is mooi weer, je bent in het park en bedenkt dat je verkoeling wilt zoeken in een zwembad. Wil je je op je iPhone dan eerst door een woud aan foto’s en promomateriaal worstelen? Nee natuurlijk. Korte intro, openingstijden en route-informatie, daar gaat het om. En voor je het weet lig je heerlijk in het zwembad.

De moraal van het verhaal

Wil je voldoen aan de eisen van de tijd? Ga dan niet klakkeloos over op mobiel met een toepasselijke template. Kijk ook kritisch naar je content. Welke content heeft je doelgroep nodig op mobiel? Wat zijn de gebruiksmomenten dat je klant de smartphone pakt om jouw informatie te bekijken? Misschien is alleen een subset van alle informatie op je website relevant om aan te pakken. Dan kan je volstaan met die subset te optimaliseren. Scheelt jou tijd en je mobiele bezoeker frustratie. Zoals de bezoekers van www.denhaag.nl als binnenkort de mobiele templates worden gekoppeld aan de content die ik heb geoptimaliseerd.

Jouw websitecontent optimaal aanpakken voor mobiel? Neem contact op met mij voor de mogelijkheden.

Gerrit van Amerongen

Na de verhuizing kwam er een notitie tevoorschijn die mijn vader heeft geschreven over zijn broer Gerrit. De notitie is helaas niet voltooid. Hieronder kun je lezen wat mijn vader schrijft over zijn broer.

“Gerrit van Amerongen, 18 jaar, moest zich in 1943 melden bij het arbeidsbureau in Utrecht om verplicht tewerkgesteld te worden in Duitsland. Voorheen werkte hij bij de SOLA-fabriek in Zeist. Hier werd bestek gemaakt.

Hij was werkzaam op de afdeling waar de spullen werden verchroomd, verzilverd, etc. Ik kan me hiervan herinneren dat hij vaak ziek thuis was. Hij had dan last van eczeem-uitslag vooral op zijn handen en armen door contact met zuren e.d.

In 1943 was het in Nederland al niet zo goed gesteld meer met eten, drinken enz, vooral voor een opgroeiende jongen van 18 jaar. Hij was nog nooit van huis geweest en moest nu naar een vreemd land vertrekken. Hoe dat precies is gegaan weet ik niet meer precies. Bekend is dat hij op een bepaalde dag is vertrokken naar Berlijn vanaf het station Utrecht Lunetten, dat destijds in gebruik was door het Duitse leger.

De brieven die wij in die tijd ontvingen uit Berlijn Spandau zijn helaas niet meer te vinden. Wel kan ik me herinneren dat hij het zeer zwaar had daar in den vreemde. Hij werd tewerkgesteld in de Arado vliegtuigfabriek in Spandau. Hier is mij helaas niet veel meer van bekend. Ik ben eea te weten gekomen door het lezen van verschillende boeken die hierover geschreven zijn.

In de zomer van 1944 is Gerrit een keer met verlof naar huis gekomen. Ik kan me nog herinneren dat hij zich eerst ging uitkleden in de schuur waarna de kleren werden gewassen en hij ook zichzelf ging wassen. Ik had begrepen dat ze in het kamp in Spandau erg veel wandluizen hadden. Ook kan ik me herinneren dat Gerrit een vreemde lucht bij zich had. Waarschijnlijk van ontsmettingsmiddelen ofzo.

Na enige weken is hij toen weer vertrokken. Er werden namelijk sancties gezet op niet terugkeren van verlof en dat betrof maatregelen tegen achtergebleven mede-arbeiders en familieleden in Nederland.”

Fietsroute maken voor de smartphone

Een schroevendraaier. Een huurfiets. Een Garmin GPS-ontvanger + fietsstuurhouder. Een memorecorder. Een smartphone. Een fototoestel. Een beetje conditie. Heel veel zin!

Dit waren de basisingrediënten waarmee ik op een koude, maar mooie voorjaarsochtend middenin het Groningse plaatsje Bourtange klaarstond voor een pittige fietstocht. Voor de lol? Ja, zeker voor de lol. Maar de missie was serieus: een mooie fietstocht maken rondom het historische plaatsje Bourtange. Niet voor een boekje, maar heel modern voor de route-app om stad en provincie Groningen te promoten.

Thuis in Utrecht had ik me al goed ingelezen over de omgeving en had ik nauwkeurig de stafkaarten bekeken van Bourtange en omgeving. Zodoende had ik me al een goed beeld gevormd van hoe de fietsroute eruit moest komen te zien. De opdrachtgever had verder al haar wensen aangegeven. Hoe lang mocht de fietsroute worden? Welke plaatsjes mochten er niet in ontbreken? Hoewel ik vaker dit soort routes maak, is het altijd een feestje om de GPS-houder op de fiets te schroeven, de Garmin te starten en te beginnen met het optekenen van de route.

Natuurlijk is een route ontwikkelen leuk. Maar een route ontwikkelen is met name met een andere en scherpe blik de omgeving in je opnemen. Er leiden twee fietspaden naar het volgende punt. Welk pad is het mooist? Daar kom je alleen achter als je allebei de paden verkent. Onderweg is veel te zien. In de rugzak zaten talloze folders, lokale reisgidsjes en notities met tips. In de GPS had ik al globaal gemarkeerd waar alle bezienswaardigheden onderweg ongeveer moeten zijn. Nu moest ik erachter komen waar de bezienswaardigheden precies zijn! Want de mensen die over een paar weken met de app op pad gaan willen niet vermoeid worden met speurwerk, maar met duidelijke aanwijzingen hoe zij op de mooiste manier de mooiste bezienswaardigheden kunnen bereiken!

En zo wordt een fietstocht van 40 kilometer al snel 70 tot 80 kilometer. Zijpaden verkennen, een kwartier speuren naar dat bijzondere monumentje, een fietspad dat ineens lijkt te zijn verdwenen. Verder speurde ik onderweg naar andere zaken die een fietstocht aangenamer maken. Bijvoorbeeld door te markeren waar picknickbankjes staan en bij welke horeca je banden kunt plakken of je elektrische fiets kunt opladen. Dat maakt een fietstocht via een app compleet.

Aan het einde van de dag kon ik de GPS-ontvanger met voldoening uitschakelen. In het apparaat zat een schat aan informatie. Op kantoor in Utrecht heb ik vervolgens alle informatie gesorteerd en geëxporteerd naar het app-platform van marketing Groningen.

• Benieuwd naar de fietsroute rondom Bourtange? Download de app en stap op de fiets!
• Ook routecontent in een app? Neem contact met mij op voor de mogelijkheden.

De wederopstanding

Dromen over de dood zijn over het algemeen niet zo prettig, maar vannacht kreeg mijn dood een vreemde twist. Het was duidelijk dat ik dood was of snel dood zou gaan. Maar bij de pakken neerzitten, dat zat er niet in. Ik ging op zoek naar een ‘host’, een lichaam waarin ik verder zou kunnen leven.

Het geschikte lichaam vond in de zandbak van een speeltuin in de vorm van een peuter. De transitie verliep probleemloos. Ik leefde nog/weer! Maar ik zat wel in het lijf van een peuter, met alle beperkingen van dien. Met mijn volwaardige verstand kon ik het nog maar deels ontwikkelde brein en lijf van het ventje nog helemaal niet goed besturen! Met die frustratie werd ik wakker. Wat zou het dromenuitlegboek hierover te melden hebben?

Even bijpraten

Het voormalige postkantoor aan de Neude in Utrecht staat vol met tafels en stoelen. Inderdaad de typische examensetting. Toch is er geen examen vandaag. Versnipperd over de grote imposante ruimte zitten verschillende mensen in stilte te werken.

Samen met mijn oud-klasgenoot van de basisschool E. en nog iemand anders zit ik in een zitje aan de rand van de gigantische examenruimte. We kletsen een beetje. Ineens is er wat röring! Nicht J. komt met een vriendin naar ons toegelopen en roept uitbundig “ik ben dronken”! Ze gaan even verderop zitten. De vriendin van J. kijkt me met lodderige pretogen aan en zegt: “Inderdaad gaat het niet helemaal goed hè, met je tanden?”

De conciërge die de orde moet bewaren geeft oud-klasgenoot E. een pak met koekjes en zegt met een knipoog “Geef Aart-Jan er ook maar een, dat heeft hij wel verdiend”.