In transit
april 4th, 2010Op de Duitse zender is een briljant programma als je niet slapen kunt: ‘Die schönsten Bahnstrecken Deutschslands’. En als je geluk hebt zelfs ‘Die schönsten Bahnstrecken der Welt’. Wat gebeurt er in een dergelijk televisieprogramma? Eigenlijk niets. En dat maakt het zo geschikt voor een slaaparme nacht.
Je zet een camera in de cabine van de machinist, zet ‘m aan en draaien maar. Je kijkt naar het hypnotiserende schouwspel van een voorbijzoevend landschap, met onderaan het scherm de eindeloze rails. Zo ben ik wel een aantal keren wakker geschrokken op de bank.
Op dit moment trekt het landschap van Siberië aan me voorbij op mijn personal entertainment system. Want ook op dit moment kan ik de slaap niet vatten. Met een soort tentstokken sloten de stewardessen de schuifjes voor de ramen, omdat het buiten al licht is, maar de Nederlandse en de bioklok nog echt nacht aangeven. Ik heb geprobeerd een film te kijken, een interessante maar toch langzame BBC-radiodocumentaire te luisteren over de millenniumbug en heb er nog een wijntje bij gepakt. Maar deze ‘long haul flights’ landen niet goed bij mij: ik staar gewoon nog voor me uit, terwijl de Japanners om mij heen met hun pantoffeltjes aan en oogmaskers voor toch echt de indruk wekken een slapie te doen.
Maar ach… ‘Die schönsten Flugstrecken der Welt’ fascineert wel. Ik ga er nog wat aandachtiger naar turen en hoop straks wakker te schrikken als de captain aankondigt dat we de landing hebben ingezet naar Narita International Airport…