Kaas, tulpen en klompen
juni 24th, 2010Vanochtend vroeg werd ik met een schok wakker en wist ik even niet meer waar ik was. Waar was het geluid van de sissende hogedrukpan waarin Elentium igli’s bereidde? Of het verre getoeter van de ochtendtrein… de sirene van het luchtalarm die het begin van alweer een werkdag aankondigde voor een nabijgelegen fabriek. Niets van dat alles. Stilte. In mijn eigen slaapkamer in mijn eigen bed. Ik ben weer thuis in Nederland na zes fascinerende en fantastische weken in India.
Ik droom nog vaak van India! En als ik uit het raam van de trein kijk, zie ik geen groene weilanden, maar rijstpaddi’s. Ook in India is het even wennen aan het vertrek van ‘uncle’. Mijn gastheer John Peter schreef:
“Today morning our dear motor bike and myself came alone to the office. How could you create much deeper impact on me? It is just because of your simple, dedicated, passionate, sincere performance and very natural relationship. Long live our relationship.
De laatste dagen in India betekenden nog een behoorlijke eindspurt voor me. Er lag nog een behoorlijke stapel documenten en foto’s te wachten om te scannen, die vervolgens via de kippenlijn nog het internet op moesten. En op de valreep bedachten we een leuke tekenwedstrijd voor de scholieren van CREA School in het kader van de lancering van hun nieuwe website. Ook die tekeningen moesten nog gescand worden en een plekje krijgen op de site. En natuurlijk hebben we nog een paar uurtjes besteed aan de eindredactie van de tientallen webpagina’s die we de afgelopen weken hadden vervaardigd.
Enkele uurtjes voordat ik vertrok, mocht ik op CREA School nog de aftrap geven voor de ouderochtend. Daar spraken Christy en John Peter nog enkele lovende woorden over mijn inzet en kreeg ik een cadeautje mee voor Romae, dat nu een prominente plek heeft op de kamer van onze directeur.
De terugreis naar Nederland verliep goed en was met name langdurig. Behoorlijk gaar kwam ik zondagochtend (de langste dag van het jaar, 21 juni!) om 06.45 uur aan op Schiphol en werd daar opgewacht door mijn vader en mijn goede vriend Jurrie. Bedankt voor de hartelijke ontvangst op dit onchristelijke tijdstip!
En zo zit het er dus op… mijn avontuur in India. Maar uit het oog is niet uit het hart. Ik blijf actief betrokken bij de websites die ik heb gemaakt. En ik heb vriendschappen voor het leven heb gesloten, dus India blijft in mijn bloed.